"ඔබට මතක නැති මට අමතක නැති පුංචි වළල්ලක් මා ළඟ තවම තියේ...."
මට මගේ ආර්ථික විද්‍යා ගුරුවරයා එක්වර ම සිහිවෙයි. යම්කිසි භාණ්ඩයකට ඍජු මෙන් ම වක්‍ර වටිනාකම් ඇතැයි කියා දුන්නේ එතුමන් ය. අලුත් සිතාරයකට වඩා රවිශංකර් පාවිච්චි කළ පරණ සිතාරයක මිල වැඩිවන්නට පුළුවන. ඒ එම වක්‍ර වටිනාකම්වල ස්වභාවයයි. ආර්ථික විද්‍යාවෙන් බැහැරව වුව ද ඒ සංකල්පනාවේ යථාර්ථයක් පවතී.
කෙනකු යම් නගරයකට වැඩියෙන් කැමතිය. තවකකු යම් පාරකට වැඩියෙන් කැමතිය. එසේම ඇතැම් ගහකොළ, ස්ථාන වලට අප වැඩියෙන් ළෙන්ගතු වන්නේ ඒ අචේතනික වස්තූන් අපේ ජීවිත වලට වැඩිවැඩියෙන් බද්ධවන තරමටයි. අජන්තා රණසිංහයන්ගේ ම නිර්මාණයක් අපි නිදසුන් කර ගනිමු.
"මේ මැයි ගහ යට දවසක් දා
වැස්සට අපි උන්නා"
(අජන්තා රණසිංහ)
(Me Mei Gaha Yata - Milton Mallawaarachchi)
ඒ මැයි ගස වඩාත් සුවිශේෂ වන්නේ, ඔහුගේ ජීවිතයේ දුක්බර කතාන්දරයක් ඒ මැයිගස සමඟ බැඳී ඇති බැවිනි. සරච්චන්ද්‍රයන්ගේ “මළගිය ඇත්තෝ” නවකතාවේදී දෙවෙන්දොරා සං වරෙක පවසන්නේ තෝකියෝ නගරය පුරාම අමුතු සුවඳක් ඔහු අත්විඳින බවයි. වරෙක ප්‍රේමකීර්ති මෙසේ ලියුවා ඔබට මතක ඇති.
"මේ නගරය මා ඔබ
මුණ ගැසුණු නගරයයි
මේ නගරය මා ඔබ
වෙන් කෙරුණු නගරයයි"
(ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්)
(Me Nagaraya - Mervin Perera)
කුඩා ලේන්සුවක් වෙළඳසලකදී අලෙවි වන්නේ සුළු මුදලකටයි. එහෙත් මිල කළ නොහැකි කුඩා ලේන්සුවක් කෙනෙක් සුරැකිව තබා ගනී. එය අයිති තැනැත්තා හෝ තැනැත්තියට ඇති ළෙන්ගතුකමේ ප්‍රමාණය අනුව එහි වටිනාකම් වැඩිවෙයි.
කෙනකුට මෙය බොළඳ මානසික තත්ත්වයක් යැයි තර්ක කළ හැකිය. ප්‍රේමය රසවත් වන්නේ මේ බොළඳකම නිසාම මිස වෙන කුමක් නිසාද? එක් මහාචාර්යවරයෙක් තමා පි‍්‍රය කළ තරුණියකගේ කෙස් රොදක් පොතක සඟවාගෙන සිටි ප්‍රවෘත්තියක් මා අසා තිබේ.
ඒ සිද්ධිය මත ඒ මහාචාර්යවරයාට අපහාස කළ හැකි ද? මේ ගීතයේ හමුවන යුවතිය මුහුණ දෙන්නේ ද ඒ හා සමාන මනෝභාවයන්ටයි.
"දම් පැහැ වීදුරු පුංචි වළල්ලක්
ඔබට මතක නැති මට අමතක නැති
පුංචි වළල්ලක්
මා ළඟ තවම තියේ...."
ඒ ඇගේ ජීවිතයේ ඇයට ඇති වටිනාම සිහිවටනයයි. ඇතැම් විට ඒ ඇගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය විය හැකිය. ප්‍රේමයෙන් පරාජිත වූ ඇය ප්‍රථම ප්‍රේමයේ සිහිවටන මැද දිවිගෙවන්නීය. ශෝකය ද රසයක් බැවින් ඇය පැරණි සොහොන්කොත් හාරමින් දුක අනුභව කරන්නීය. ඇගේ ශෝක රසය උද්දීපනය වන්නේ මේ මතක වස්තුවෙනි.
"පෙරදා ඔබගේ පෙම්පත් සමඟින්
ආදර සුවඳක දූවිලි අතරින්
ඉඳහිට දිලිසෙන පුංචි වළල්ලක්
මා ළඟ තවම තියේ"
පෙරදා ඔහුගේ පෙම්පත් අතර අද ආදර සුවඳ දූවිලි බවට පත්වී තිබේ. එහෙත් ඒ පැරණි මතක සටහන් අතර අමතක නොවන පුරාවස්තුවක් ඈ සතුව තිබේ. ඒ ඉඳහිට දිලිසෙන වීදුරු වළල්ලයි. එහෙත් එය මේ මොහොතේ ඇයට රන්මිණි වළල්ලකට වඩා අගී. එමඟින් ඈ මනසේ තවමත් නොනැසී පවතින ආදරය පිළිබඳ ඉඟි සැපයේ.
"ආදර දෑතින් ඔබ මට පැළඳූ
ආදර මා හද යළි යළි රිදවූ
දුක් කඳුළක් බඳු පුංචි වළල්ලක්
මා ළඟ තවම තියේ..."
විරහා වේදනාව විටෙක දරාගන්නට නොහැකි වුවද පසුව එය රසයක් බවට පත්වේ. තමන්ගේ ආදර කතාව හා බැඳුණු පාරක තොටක වුවද ඇවිද යාමට පෙම්වතුන් පෙළඹෙන්නේ එබැවිනි. අතීතයේ සොඳුරු තැන් යළි යළිත් මනසින් ස්පර්ශ කිරීමට කිසියම් ලෝභයක් පවතින බැවිනි. අජන්තා රණසිංහයන් මෙබඳු සියුම් තැන් ස්පර්ශ කිරීමට වැඩි ප්‍රතිභාවක් දැක්වූ ලේඛකයෙකි.
මේ පද රචනයේ තවත් විශේෂත්වයක් වන්නේ මේ පෙම්වතියගේ සිතේ පවතින අවෛරී බවයි. තමාව අමතක කළ පෙම්වතාට පමණක් නොව ඔහු ඇයට තිළිණ කළ පුංචි වළල්ලටත් ඇය ආදරය කරයි. ඒ නිසා මේ නිර්මාණය පුරා පැතිරී ඇත්තේ කරුණ රසයකි.
මෙහි සංගීතය හා ගායනය සැබෑ ලෙසම මෙය ගීතයක් බවට පත්කොට තිබේ.
සරත් දසනායකයන් තම මුද්‍රාව තැබුවේ සිනමා සංගීතයෙන් වුවද ඔහු සරල ගී රාශියකට තනු සැපයූ සංගීතඥයෙකි. නාට්‍ය ශිල්පිණියක් වූ චන්ද්‍රාණී ද ගායන කුසලතාව උපරිමයෙන් දායාද කරගත්තියකි. එනිසා මේ විරහිනිය ගේ විරහව අපූර්ව ගීයක් බවට පත්වේ.
අල්මාරියක හෝ පුංචි ලාච්චුවක සුරැකිව තිබෙන දම්පැහැ වීදුරු පුංචි වළල්ල ඇය වරින්වර අතට ගෙන බලයි. ඒ පුංචි වළල්ල මත පුංචි කඳුළු බිංදුවක් වැටී එය ද දම්පාටින් දිලිසෙයි.
"දම් පැහැ වීදුරු පුංචි වළල්ලක්
ඔබට මතක නැති මට අමතක නැති
පුංචි වළල්ලක්
මා ළඟ තවම තියේ....
පෙරදා ඔබගේ පෙම්පත් සමඟින්
ආදර සුවඳක දූවිලි අතරින්
ඉඳහිට දිලිසෙන පුංචි වළල්ලක්
මා ළඟ තවම තියේ
"ආදර දෑතින් ඔබ මට පැළඳූ
ආදර මා හද යළි යළි රිදවූ
දුක් කඳුළක් බඳු පුංචි වළල්ලක්
මා ළඟ තවම තියේ..."
(Dam Pahe Veeduru - චන්ද්‍රානි ගුණවර්ධන)
උපුටා ගැනුම : සිඵමිණ පුවත්පතෙහි පුන්කලස අතිරේකය සඳහා ධම්මික බණ්ඩාර මහතා
"කියවල ඉවර වෙලා අදහසක් එකතු කරලම යන්න.. "
පට්ටනෙ කොල්ලො...
ReplyDeleteඅදයි දැක්කෙ
මං ආසම සිංදුවක්
මේ පරණ පෝස්ට් ටිකේ ගොඩක් වටින සිංදු ගොඩක් තියෙනවා මචං. පුලු පුලුවන් වෙලාවල කියවන්න.
Deleteහොද පිටුවක් දිගටම කරන්න
ReplyDelete