Pages

Sandumal

Sandumal

Wednesday, December 10, 2014

•සුදු රැළි ගවුම සලායා


"පුංචි දෝණියේ නුඹ නුඹෙ මවට සමානා"





වෙලාව දහවල් එක හමාර පසු වූවා පමණි. පාසැල් ගේට්ටුවට මදක් එපිටට වී මෝටර් රථයේ හිඳිමින්ම මා බලා සිටියේ කඩි ගුලක් සේ පොදිකන ගේට්ටුවෙන් මගේ දියණියගේ සිඟිති මුහුණ මතුවෙනා තුරුය. විවිධ වයස් මට්ටම්වල, සිසු සිසුවියෝ පොරකමින් පාසල් ගේට්ටුවෙන් මතුවෙමින් නොපෙනෙමින් සිටියේ මගේ පාසැල් කාලයට මගේ හිතද යොමු කරමිනි. අතීතයේ මෙවැනිම දිනක මම මෙසේ මෙම ගේට්ටුව අභියසට වී සිටියෙමි. මීට මද දුරක් එපිටින් වූ මා ඉගෙනගත් විද්‍යාලයෙන් විනාඩි කිහිපයක් කලියෙන් පැනගන්නා මා එක හමාර වන විට කෙසේ හෝ මෙතනට පැමිණෙන්නේ දයාබර ඇය දැක ගැනීමේ නොනිමි ආසාවෙන්ය. ඒ වන විට මා ඇයට මගේ ආදරය ප්‍රකාශ කර හෝ නොතිබුන මුත් සැමදා ඒ රසඳුන නෙත් ගල්වා ගැනීමට මම මෙතනට පැමිණියෙමි.

එදා මෙම පාසල් ගේට්ටුව අභියස මෙතරම් කලබලයක් නොතිබුනි. ගේට්ටුව පැත්තේ පාර අයිනේ නතර කර තිබූ පාපැදියක් යතුරු පැදිඅයක් හැරුණු කොට වෙනත් වාහනයක් විනි නම් ඒ ඉතාම කලාතුරකිනි. පාරෙන් එහා පැත්තේ මා දැන් සිටින තැන වූයේ කුඩා පොත් කඩයක් සහ බස් නැවතුමයි. සතර අත විහිදී සිටියේ පාසැල් ළමුන් පමණෙකි. නමුත් අද තත්වය වෙනස් වී ඇත. පාපැදි වෙනුවට පාසැල් වෑන්, ත්‍රී රෝද රථ, මෝටර් රථ පාර දෙපසම පෝලිමට නවත්වා තිබේ. එදා තිබුන කමල් අයියාගෙ කුඩා පොත් කඩය අද නොමැත. ඒ වෙනුවට එතන වූයේ ඩීවීඩී හලකි. ඊටම යාබදව ජංගම දුරකතන අලෙවි සැලක් හා කොමියුනිකේෂන් එකක් ස්ථාපනය කොට තිබේ. එදා තිබූ සුවිසල් සියඹලා, මාර වෘක්ෂයන් අද පෙන්නෙන්න්ටවත් නැත. සතර අත විහිදී සිටි පාසැල් ළමුන් වෙනුවට අද පාට ඇඳුමින් සැරසුණු, යකඩ දම්වැල් අතේ කරේ එල්ලාගත්, අවුල් වී ගිය හිසකේ වලින් යුත් තරුණයන් පාසල අසලින් නිතර එහේ මෙහේ ගැවසෙනු පෙනෙන්නට ඇත. ඩීවීඩී හලේ තවත් කිහිප දෙනෙක් වූ අතර පාසැල් හැරගිය තරුණයන් අතරම පාසැල් ඇඳුමින් සැරසුනු ශිෂ්‍යයන් කිහිප දෙනෙකුද එහි විය. බහුතරයක් දෙනා ජංගම දුරකතන අලෙවිසැලට වී දුරකතන අතේ තබා ගනිමින්, ඒවා එහෙට මෙහෙට මානමින් සිටි අතර හැංගි හැංගි ඒවායේ කැමරා මානමින් සිටියේ සිසුවියන් ඉලක්ක කරගනිමින් විය යුතුය.

කෙසේ වුවද කාලය මැවු වෙනසක අරුමය පිළිබඳ සිතමින් එදවස මතක සැමරුම් ස්මරණය කරමින් ගේට්ටුව දෙස බලාහුන් මා අතීතයත් වර්ථමානයත් අතර පැටලී අතරමංව උන්නෙමි. එක්වරම ගේට්ටුවෙන් මතු වූයේ අනේක වාරයක් මා දෑස් දකින්නට පෙරුම් පිරූ ඒ නෙතඳුන් රුවයි. කොණ්ඩ කරල් දෙකෙන් එකක් පපුව හරහා පහලටද අනෙක පසු පසින් පිට හරහාද වැටීමට සලස්වාගෙන, දඟකාර ගමනින්, සුදු ගවුමේ රැලි සලමින් ඒ මතුවූයේ මීට දශක දෙකක මගේ අතීතයයි. ඔව් දුවේ, ඒ මතුවුනේ ඔයා නෙවෙයි, ඔයාගෙ අම්මමයි. මගේ නෙත රැවටුනු බව මට වැටහුනේ ටික වෙලාවකුත් ගියාට පස්සෙ. මතක ලොවින් මිදිල වර්ථමානෙට ආවෙ මං එතකොටයි. එදා මං මෙතනම හිට ගෙන ඉන්නකොට ඔයාගෙ අම්මත් ඔය ගේට්ටුවෙන් මතුවෙලා පාර අයිනට ආවෙ අද ඔයා ආව විදියටමයි. බිමට බර දෙනෙත් වරින්වර එසවෙමින්, දෙපස බලමින්, සුදු ගවුමෙ රැලි සලමින්, ආවෙ ඔය විදියටමයි.  එදා ඔයාගෙ අම්ම එහෙම එනකොට මට මතක් උනේ මහගම සේකරගෙ කවි, මං මිමිණුවේ අමරදේවයන්ගෙ ගී. ඒවට තාලය සපයමින් මෙතන තිබුන දැවැන්ත සියඹලා ගස්වල මාර ගස් වල උන්නු කුරුල්ලො කිචි බිචි ගෑවා. ඒ හැමදේම මැදින් සුරංගනාවියක් වගේ දූගෙ අම්මා පුංචි කෙල්ලෙක් විදියට දුවගෙන ආවා. අද ඔයත් ඒ විදියමයි. දූගෙ අම්ම වගේමයි. ඒත් අද එහෙම ඉන්නෙ මගෙ දුව විතරයි. එදා එහෙම පසුබිම හදපු ලස්සන පරිසරයනම් අද නෑ. සේකරගේ පදවැල් අමරදේවගේ හඬින් අද ඇහෙන්නෙ නෑ. ඒ වෙනුවට "හිත හිරිවට්ටන ඔය ලොකු ඇස් දෙක සින්නක්කරේට ලියාගන්න" ඉල්ලමින් හඬ නගන සිංදුවකට දූගෙ වයසෙම වගේ කෙලිපැටික්කියන් ටිකක් අඩ නිරුවතින් රඟදෙනවා ඩීවීඩී කඩේ රූපවාහිනී යන්ත්‍රයේ. එදා අම්මි එනකල් බලන් හිටිය ඔයාගෙ තාත්ති වගේ කොල්ලන් නෙවෙයි, අද ඔයාල දිහාවට ජංගම දුරකතන කැමරා හොරෙන් මානමින් කෑදර බැල්මවල් ඔයාලට හෙලමින් මත් වෙච්ච කොලු ගැටවු නරුම නෙතින් බැලුම් හෙලනවා ඔයාලට. එදා වගේ ඔයාලගේ නටවන දෙනෙත් වලට, දිගම දිග කොන්ඩෙට සුදුගවුමෙ ලස්සනට, වටකුරු මූණෙ හුරතලේට  නෙවෙයි, ඔයාලගේ පිරුණු ළමැදට, ළපටි අත් පා වලට, පිරුනු උකුලට. ඒ නිසාම ඒ බැල්මෙ තියෙන්නෙ ආදරය සෙනෙහස උතුරා යන දයාබර හැඟුමක්නම් නෙවෙයි, රාගයයෙන් කාමයෙන් උතුරන ගිනිගෙන දැවෙන බැල්මක්.ඒත් මගෙ දූ මේ කිසිවක්ම නොදැන එදා අම්ම ආව විදියටම දුවගෙන එනව මං දිහාවට, තාමත් ලෝකය එදා වගේමයි හිතාගෙන..

"තාත්ති..ගොඩක් වෙලාද ඇවිත්? යමු ඉක්මනට, මට අද තුනට ක්ලාස්.."




සුදු රැළි ගවුම සලායා
නෙතඟින් බැලුම් බලායා
වීදි කෙළවරින් මතු වන
පුංචි දෝණියේ නුඹ
නුඹෙ මවට සමානා....

මහගමසේකරගේ කවි
මග දෙපස පිපීලා සැලුනා
තුරු හිස කුරුලු තුඩින්
අමරදේවයන් ගැයු
ගී පද වැටුණා
පොත් මිටිය අරන් ඈ දිව ආවා
ඒ වගේම අද ඔබ දිව එනවා....

දොර දොර වියරු ගැයුම්
ඉඟි බිඟි සළෙල බැලුම් පොර කනවා
කම්හල් දොරටු වැසී සා ගිනි
සිඟමන් ඉල්ලා යනවා
ඒ කිසිත් නොදැන නුඹ දිව එනවා
ලෝකයම එදා වගෙ යයි හිතලා....

පද - රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ
සංගීතය - වික්ටර් රත්නායක
ගායනය - වික්ටර් රත්නායක





අහන්න ගීතය...



විශේෂ සටහන : ගීතය රසවිඳීමට මා හට තිළිණ කල අපේ දයාබර සිංදු ඇනෝට හද පිරි ප්‍රණාමය...

ඡායාරූපය අන්තර්ජාලයෙනි..


Tuesday, December 2, 2014

•සන්ෆ්ලවර්ස්


"කණ්ඩායම් සංගීතය සහ ප්‍රසංග වේදිකාව තුල සන්ෆ්ලවර්ස් භූමිකාව..."




පුංචි කාලෙ ගමේ ගියාම ගියපු ගමන් මං එල්ලෙන්නෙ එහේ තිබ්බ පුංචි කැසට් යන්ත්‍රයේ. මං දාගන්නෙ ඒ දවස්වල බොහොම ජනප්‍රිය වෙලා තිබ්බ සන්ෆ්ලවර්ස්ලගේ සාස්තරේ කැසට පීස් එක. මගෙ මාමා, අම්මගෙ මල්ලි ඒ දවස් වල ඉලන්දාරියෙක්. ඉතින් ඔය වගේ ඒ කාලෙ නැගලම යන කැසට් පට එකක්වත් එහේ මඟ ඇරුණෙ නෑ ඒ නිසා. ඒ අතරින් මගේ හිත ගිය මං ආසම කැසට් එක තමයි සන්ෆ්ලවර්ස්ලගේ මේ සාස්තරේ. ඒ කාලෙ සුභාවිත ගීත රසවිඳීන්න තරම් මනසක් නොතිබුන මං මේ කැසට් පටයෙ ගීත වලට බොහොම ආකර්ෂණය උනා. සමහර විට ඔයාලටත් ඒ කැසට් එක මතක ඇති. ඒක රතු පාටයි. ඒකෙ කේස් එක අනිත් ඒවගේ වගේ නෙවෙයි. ටිකක් වෙනස්. ඒක නිකන් පොඩි පොතක් වගේ. පිටකවරෙ සන්ෆ්ලවර්ස් මුලු ගෲප් එකේම ෆොටෝ එක තිබුනා. ඒකෙ කලු පාට තොප්පියක් දාලා කලු සන් ග්ලාස් දෙකක් දාගෙන ඉඳපු නෙල්සන් වාස්ගෙ රූපෙ මගෙ හිතේ හොඳට ඇඳිල තිබුනා. ඉතින් ද්‍රශ්‍ය මාධ්‍ය සමීප නැති ඒ කාලෙ, මං හිතෙන් මවාගත්ත මේ සෙට් එක මේ සිංදු කියන විදිය.

ඉතින් ගීත විදියට මගේ හිතේ ගැඹුරින්ම තැන්පත්වෙලා තියෙන මේ සන්ෆ්ලවර්ස්ලගේ ගීත සාහිත්‍ය ඔවුන්ටම අනන්‍ය වූ ඒ සංස්කෘතිය ගැන අද ගී සංවේදනාවෙන් කතා කරන්න මං තෝරගත්තා.

පුද්ගලිකව මං ඔළුවට, හදවතට මිසක් කකුල් වලට ගායනා කරන ගීත සාහිත්‍යයට කිසිම මනාපයක් නෑ. මොකද ඇහුවෙ මොකක්ද, ඒකෙන් කිව්වෙ මොකක්ද කියලවත් ඔලුවට නොයන, කකුල් වලට අහන ගීත වලින් මිනිසා තුල හොඳ රසිකත්වයක්, ගී වින්දනයක් හෝ ගීය තුලින් සමාජ භාවිතයක්, ජීවිතාදර්ශයක් නොලැබෙන බවයි මගේ විස්වාසය. ගීතයක් තියෙන්නෙ විඳින්න මිසක් විඳවන්න නෙවෙයි. ඉතින් ඒ ගීයෙන් වෙන්නෙ නෙටුම් තෙල් භාගෙකින් සන්තර්පනය වෙලා වැලි කාගෙන පස් කාගෙන බිම වැතිරිලා දාඩිය පෙරාගෙන කකුල් කෙඩෙත්තුව හැදෙනකල් කොකු පණුවන් සේ ඇඹරෙමින් වද විඳීමනම් එය ගීතයක් විඳීම නෙවෙයි කියන එකයි මගේ මතය. ඒ නිසාම මං එවැනි ගීත වලට, එවැනි ගීත ගයන ප්‍රසංග වේදිකාවට කැමති නෑ.

නමුත් ඒ මගේ මතය පමණයි. සියල්ලන්ගේ මතය එය විය යුතු බවවත්, ප්‍රසංග වේදිකාව හරසුන් බවවත් නෙවෙයි මං සාධනය කරන්න යන්නේ. හුදෙක් මෙය මගේ මතයම පමණයි. එය ඔබේ මතය විය යුතු නෑ, එලෙසම එය ඔබේත් මතය බවට පත් කරවන්න මං උත්සාහ ගන්නෙත් නෑ. ප්‍රසංග වේදිකාවෙන් මා නොලබන වින්දනය ලබන අය ඕනෑ තරම් සිටී. එසේ නොවන්නේ නම් ප්‍රසංග වේදිකාව මෙතරම් දුර ගමනක් පැමිණීම සිදුවිය නොහැකියි.

ඒ කෙසේ වුවත් මා හට අමතක කල නොහැකි, පිළිකුල් කල නොහැකි, එසේම බැහැර කොට හිතින් අහක් කල නොහැකි ප්‍රසංග වේදිකාවක් තියෙනවා. ඒ තමයි සන්ෆ්ලවර්ස්ලගේ ප්‍රසංග වේදිකාව. ඒකට හේතු තියෙනවා. එසේ නොමැතිනම්, සුභාවිත ගීය රසවිඳින, ඊට පෙම් කරන අප වැන්නවුන් හට ඔවුන්ගේ වේදිකාව, වේග රිද්ම ප්‍රසාංගික වේදිකාව මෙතරම් රහ වීමට නොහැකියි. ඔවුන් ලංකාවෙ අනෙකුත් සංගීත කණ්ඩායම් අතරින් විශේෂයි නොව සුවිශේෂයි. ඒ කාරණා කිහිපයක් නිසා. ඔවුන් ලංකාව තුල අලුත් ගී සංස්කෘතියක් බිහිකලා. ඔවුන් ලංකාව තුල සංගීත විප්ලවයක් සිදුකලා, ඔවුන් සුභාවිත ගීයෙන් ගැයූ කම්කරු පංතියේ හඬ, ගොවි ජන හඬ, ධීවර හඬ, සාමාන්‍ය මනුස්සයාගෙ හඬ, වේගරිද්මයෙන් ගයන්නට උනා.

ඒ නිසාම සුභාවිත ගීත වැළඳනොගත්, ඒ කෙරෙහි අවධානය යොමු නොකල රසිකයන් හට තමන් ආදරය කරන වර්ගයේ ගී රාශියක් තිලිණ උනා. වේග රිද්මයෙන් තමන් ගැන ගැයෙන්නට උනා. ඔවුන් ආදරය කියන සංකල්පය බොළඳ ගී බවට පත්කරල දියාරු තාරුණ්‍යයක් අඬන තාරුණ්‍යයක් බිහිකරවාගෙන, තමන් වටා ඒකරාශි කරගන්නවාට වඩා රටේ ඇත්ත ප්‍රශ්න ගැන, කම්කරුවන් ගැන වැඩකරන මිනිස්සු ගැන, කාලින ප්‍රශ්න ගැන ගී පිට ගී ගැයුවා. එනිසා රිද්මය වෙනස් උනත් සන්ෆ්ලවර්ස් කපුගේ වගේම මේ රටට, මේ රටේ මිනිස්සුන්ට ඔවුන්ගේ හදවතට ගී ගැයුවා. 

මේ සටහන කියවගෙන යනකොට ඔබේ හිත ඔබටත් නොදැනිම අතීතෙට යනව ඇති. සන්ෆ්ලවර්ස් ගැයූ ගී සිහිවෙනව ඇති. නිරායාසයෙන් ඒ තාලයට ඔබේ පා බිමට තට්ටු කරනු ඇති. ඔබේ හිස දෙපසට සෙලවෙනව ඇති. ඔවුන් ඔබේ ජීවිතයෙන් බොහෝ කාලයක් ඔබ සමඟ රැඳී උන්නා. ඒ නිසාම ඔවුන් පිළිබඳ මතක, ඔවුන්ගේ ගී පිළිබඳ මතක, ඒ සංවේදනාවන් ඔබට මේ මොහොතේ සිහිවනවා ඇත.

"පාර්වතී ඔබෙයි මගෙයි පෙම් කතන්දරේ
මම ලියාතියන්නම් කෙහෙල් කොලේ..
වංගෙඩියෙන් මෝල් ගහක් වෙන් උනා වගෙයි
මාව දාල ඇයිද උඹ ගියේ.."


(සන්ෆ්ලවර්ස් සංගීතයට මුසුවූ ගීය සොයා ගැනීමට අපහසු විය. නමුත් මෙයද නීල් වර්ණකුලසූරිය විසින්ම ගායනා කරයි.)


එලෙස ප්‍රේමය ගැන ඔවුන් නැවුම් ආකාරයකින් ගී ගයන ගමන්ම අපේ රටේ ප්‍රධානම වෘත්තීන් දෙකක් වන රට මැද ගොවිතැනයි. රට වටේ ධීවර කර්මාන්තෙයි එකට සුසංයෝග කරමින් ඔවුන් විඳින දුක ඔවුන්ගේ කඳුලැල් වගේම හසරැල්ද නිරූපණය කරමින් අපේ මුවුන් කිසිදා නොගිලිහෙන ගීයක් අපට දායාද කලෝය. ධීවර ගොවි සුහදතාව එකමුතු කම ගීයෙ මතු පිටින් නිරූපණය වුවද ඉන් ගැඹුරට විහිදී ගිය කාරණයක් ඒ තුල ඔවුන් නිරූපණය කොට ඇත. එනම් රටට බත සපයන ගොවියගෙයි, රටට මාළු සපයන ධීවරයගෙයි සමාජ කාර්‍යභාරයයි. ඔවුන් මේ රටේ ස්වයං පෙෂණයට, ආර්ථිකයට දක්වන දායකත්වයයි.

"ඔරුවේ නැගිලා කිසි බයක් නෑ හිතේ
මුහුදේ ගෙවිලා යයි අපේ ජීවිතේ
නඟුලේ බලයෙන් මඩ තලන්නේ කෙතේ
අපගේ සුවඳයි ඔහෙලාගෙ බත් පතේ..."



එමෙන්ම, ඔවුන් ගැයූ මා මහත් සේ ඇලුම් කල තවත් ගීයක් වේ. මත් පැන්, මිතුරන් සතුරන් කරන, සතුරන් මිතුරන් කරන, වරෙක මිතු දම් ශක්තිමත් කරන හරි අපූරු සාධකයක්. කෙසේ වුවත් මත්පැන් වලින් මිනිසාගෙ හිතේ අභ්‍යන්තරයේ ඇති සිතුවිලි කරලියට ගෙන ඒමට සමත් පානයක් ලෙස මම විස්වාස කරමි. එනම් බොක්කට දාගත් පසු බොක්කෙ ඇති දේවල් එලියට ගන්නා දියරයකි. එනිසා සතුරන් හඳුනා ගැනීමටත්, උඩින් ඉන්න මිනිසා යටින් ඉන්න තිරිසනා හෝ දෙවියා හඳුනා ගැනීමටත් එක් අතකට මෙය උපකාරී වේ. එනිසා බීල බීල ජොලියේ කොච්චර සිංදු කිව්වත් ඒ අතුරු මිතුරු හැලියේ ඇතැම් විට ලෝදිය උතුරා යා හැකියි. අන්න ඒ යථාර්තය හරිම සරල වගරිද්ම ගීයක් විදියට සන්ෆ්ලවර්ස්ලා සමාජයට අරන් ගිය විදිය ඉතාම අපූරුයි.

"බීල බීල ජොලියේ අපි සිංදු කියන්නේ
අතුරු මිතුරු හැලියේ ලෝදිය උතුරන්නේ
දැම්මට පාටි..ඩෝන්ට් බී නෝටී
ඔහ්.. යූ බර්ටී..යූ ආ නවු නෝටී..
බීලා පිස්සු නටන්නේ
නෝනා කොස්ස ගෙනෙන්නේ.."



ඒ වගේම මත් පැන් භාවිතය තමන්ගෙ දුක ශෝකය තුනී කරන්න යොදාගැනීමට අයෙකු යොමුවෙන අයුරු, තමන් ජීවත් වන සමාජයෙන් ලබන ද්‍රෝහි වීම, කලකිරීම්, හැරයාම්, විරහ වේදනා, චපලත්වය හමුවේ යහපත් තරුණයන් මත් පැනට හුරුවන අයුරු ඔවුහු ගීයෙන් ගායනා කලහ. කිනම් හේතුවකට හෝ මත් පැනට හුරු වීම සාධාරණීකරණය කල නොහැකි මුත් පවතින සමාජ යථාර්තය ඔවුන් ගීයෙන් සාර්ථකව නිරූපණය කලා..මං දන්නවා, මතක් වෙනකොටත් ඔබ බොහෝ දෙනෙක්ට නැටවෙනව ඉබේම. කොටින්ම ප්‍රසංග වේදිකාවට අකැමති මටත් මේ සිංදු වලටනම් නැටවෙනවා.

"මුළින්ම මට නුඹේ සිසිල දැනුණේ
ඇය වෙනකෙකුගේ පහස ලබූ දවසේ
වෙන තුරුළක චපල එයා නැලවේ
උඹ තුරල් වෙලා ඉඳපන් මගෙ පපුවේ

බෝතලේ..... මගේ බෝතලේ
නුඹ නොවෙදෝ මගේ පපුවේ ගිනි නිව්වේ.."

මේ පද රචනාවෙත් තියෙනවා විශේෂත්වයක්. ඒ තමයි, විරහ වේදනාව දුරු කරගන්න බෝතලේක පිහිට පැතුවත්, ඒ බෝතලයත් තමන්ව දාල යනවා තමන්ගෙ අතමිට හිඟ වෙච්ච දවසට. ඒ කියන්නේ, නෙල්සන් වාස් මේ කියන්නෙ බූට් එකට බෝතලේ බදාගන්න කියන එක නෙවෙයි. ඒක එහෙම කරගන්න එක විසඳුමක් නෙවෙයි කියන එකයි.

"උඹෙ යාලුවෝ ඔක්කොම මම වගේදෝ
චපල පෙමක අවසන් ප්‍රතිඵලේදෝ
භවෙන් භවය හොයාපු සැනසුමදෝ
උඹට එහා තව නිවනක් වේදෝ

ළඳකට බෑ පෙම් කරන්න සමසේ
උඹට හැකිය සලකන්නට එකසේ
ඒත් අඟහිඟකම් ඇති වුණදා නිවසේ
උඹත් මාව දාලා යාවි දුකසේ..."



සන්ෆ්ලවර්සලා ගායනා කල තවත් කාලීනතම ගීයක් තමයි ඊළඟට ඔබට මතක්කරල දෙන්න හදන්නේ. අපේ රටේ වසර 30ක කාලයක් ඇදි ඇදී ගිය කුරිරු යුද්ධයක් තිබුනා. ඒ යුද්ධය මේ රටේ නිර්මාණය කලේත්, එහි පැතිරීමට වගකිව යුත්තේත් මේ රටේ හිටපු පාලකයන්මයි. ඒ වගේම ඇතැම් පාලකයන් මේ යුද්ධය පවා අයුතු විදියට තමන්ගේ වාසි, ලාබ ප්‍රයෝජන සඳහා යොදාගත්තා. කොටින්ම කිව්වොත් යුද්ධය වවාගෙන කෑවා. නමුත් ඒකෙන් බැට කෑවෙ මේ රටේ සිංහල මුස්ලිම් ද්‍රවිඩ සාමාන්‍ය ජනයා. ඒ මිනිසුන් වෙනුවෙන්, ඔවුන් විඳින පීඩාව වෙනුවෙන්, මේ අසාධාරණය වෙනුවෙන් සන්ෆ්ලවර්ස් ඔවුන්ගේ හඬ අවධිකලා.

"එළාර දුටු ගැමුණු යුද්ධය තේමාවුණු
නාට්‍යයක් නැටුවලු ඉස්සර කාලේ
දැන් කාලෙ වගේමලූ යුද්ධ කතා බලන්නමලු
වැඩි දෙන එකතුවුනේ ඉස්සර කාලේ..."



අදටත් ග්‍රවුන්ඩ් එකේ බැහැල ක්‍රිකට් ගහන අපේ ක්‍රීඩකයන්ට වඩා ඒ ගැන දන්නේ ජීවිතේට බැට් එකක් අතින් අල්ලලා නැති පණ්ඩිත විචාරකයන්. අනේ ඒ වෙලාවටනම් හිතෙනවා අපේ කොල්ලො ටික ග්‍රවුන්ඩ් එකෙන් එළියට අරන් මෙයාලව ඇතුලට දැම්මනම් හොඳයි කියලා, කරන අපූරුව බලන්න. ඔන්න ඕක සන්ෆ්ලවර්ස්ලට මෙන්න මෙහෙම හරි අපූරුවට දැනුනා.

"දින්න දාට කොල්ලෝ ෂා නියමයි කියලා
කරවට මල් මාල දමනවා එකක් දෙකක් අයියෝ
පැරදුනාම ගොයියෝ මොකක්ද මේ කළේ අහනවා..."



ඒ අතරම ඔවුන් සතුව ඉතාම හොඳ උපදේශාත්මක ගීත සාහිත්‍යයක් තියෙනවා. ඔබට යළිත් සිහිවෙනව ඇති පහත ගීතයන්..

දකින දකින දේ කරන, අනුන් වගේ කරල අමාරුවේ වැටෙන මිනිස්සුන්ට ඔවුන් මෙහෙම ගැයුවා..


"තොප්පි වෙළෙන්දෙක් දවසක් දා
තොප්පි ගොඩක් කර තියන් ගියා
චුට්ටක් වැඩියෙන් අරගත් හින්දා
නිදිමත වගෙ දැණුනා..."



ඒත් එක්කම මෙන්න මේ ගීතය මටනම් හැඟෙන්නෙ සන්ෆ්ලවර්ස්ලා තුන් කල් දුටු ගීයක් විදියටයි. මොකද එදාට, අදට වගේම හෙටටත් මෙම ගීතය එක වගේම අපූරුවට ගැලපෙනවා. බලන්න මේ කියන විදියෙ අය අපි අතරත් ඉන්නවද කියලා.

"ලෝකෙ වැරදි හොනවා
හරිදේ හොයාගන්නවා
ඒත් වරද හරිය කරල දානවා
ලොවට බනම කියනවා
ආගම පෙරට දානවා
වතුර යටින් ගිණි ගෙනියනවා.."



ඒ වගේම අපේ සමහර උදවිය ඉන්නවා අඳින ඇඳුමෙන්, කන බොන කෑමෙන්, හැසිරෙන විදියෙන් පමණක් සිංහල කම මනින. නමුත් ඇත්තටම මේ සුදු සරම් පොරවගෙන ඉන්න, ලෝකෙට පේන්න අල බතල මයියොක්කා කන මේ උදවියම තමයි ජාතිය වෙනුවෙන් කරන්න පුලුවන් ලොකුම ද්‍රෝහිකම් පාවාදීම් කරන්නෙ. ඒ වගේම තවත් පිරිසක් ඉන්නවා රට රටවල් වල ගියාම කැඩිච්ච ඉංග්‍රීසියෙන් කතාකරන්න පටන් ගත්තාම තමන් සිංහලද කියලත් අමතක වෙන. අර අපි කියන්නෙ කලු සුද්දො, ගොඩ සුද්දො කියලා. ඔන්න ඔය දෙගොල්ලන්ටම ඔවුන් මෙලෙස ගායනා කලා.

"ආරිය සිංහල කිට් එක ඇන්දට
අල බතලයි මයියොක්කයි කෑවට
කොණ්ඩය පීරා පොල්තෙල් ගෑවට
හොඳ සිංහලයෙක් වෙයිද මචං.."





මීට අමතරව ඔවුන් ගැයූ අපේ හදවත් වලින් කිසි දින නොමැකෙන ගීත රාශියක් පවතිනවා.

"බ්‍රින්ග් ද රබානා හරි අප් බ්‍රින්ග් ද රබානා
බයිල සෙෂන් මීගමු වැල්ලේ.."

"උන්නත් ගජ ඉළන්දාරි ගමක් පුරවලා
බැලුවොත් මං එක පාරක් අඩිය හප්පලා.."

"පිං මාළු වලේ කුසල් හාමි මාලු බානවා
සිල් අරන් ඇවිත් සීලවතී මකුණො මරනවා.."

"ඉපදුනු දා පටන්ම ආදරයෙන් මා හදා
වැඩු බව ලොව මට කිව්වා.."

"මම උගතා මම ජගතා
කියලා කයිය ගහන මහදැනමුත්තේ.."

මීළඟට නෙල්සන් වාස් ගයන මං අතිශය ඇලුම් කරන ඉංග්‍රීසි ගීයක් තිබ්‍රන්වා, ඔබටත් මතක ඇති.

"I can't live without you.."



ඉතින් මෙවන් එකී නොකී මෙකී ගීත රාශියක්, අරුතින් පිරි ගී රාශියක් වේග රිද්ම සංගීතයට, ප්‍රසංග වේදිකාවට දායාද කල මෙම කණ්ඩායම පිළිබඳ මගේ තියෙන්නෙ බොහොම ගෞරවයක්, මනාපයක්. අද සමඟ සැසඳීමේදී ඒ හැඟීම තවත් වැඩිවන අතරම හතු පිපෙන්නාසේ පිපී මිලින වී යන අනෙකුත් සංගීත කණ්ඩායම් පිළිබඳ කලකිරීමක්, අප්‍රසාදයක්ද මතුවෙනවා. ඒ වගේම අද ජනප්‍රියත්වයක් උරුම කොටගෙන තිබෙන අනෙකුත් සංගීත කණ්ඩායම් වලට සන්ෆ්ලවර්ස්ලා සම කිරීමට නොව ඒ ආසන්නයටවත් යාම සිහිනයක් පමණක්ම වනු ඇත.

මං උදාහරණයක් කියන්නම්. සන්ෆ්ලවර්ස්ලා සමඟ අනෙකුත් ගායක කණ්ඩායම් සියල්ල වේදිකාවකට නැංවුවද, අනෙක් ගායන කණ්ඩායම් වලට එක දිගට පැය හතර පහකට වඩා ගයන්න තමන්ගේම කියල ගීත නොමැත. නමුත් සන්ෆ්ලවර්ස්ලාට අනෙකුත් කිසිදු ගායකයකුගේ පිහිටක් නොලබා දවසක් වුවද ගැයීමට තමන්ගේම කියා ගී නිර්මාණ විශාල ප්‍රමාණයක් පවතී. ඉතින් මේ අඩුව වසා ගන්නට අනෙකුත් බොහෝ ගායක කණ්ඩායම් වෙනත් ගායකයන්ගේ ගායිකාවන්ගේ ගීත ගයමින් වේදිකාවේ රැඳී සිටිනු පෙනේ. එසේත් බැරිකොට නන්දා මාලිනිය වැනි ගායිකාවන්ගේ ගීතද පිරිමින්(හිතන විදියට ) විසින් ගැහැණු හඬින් ගායනා කරමින් දඟලනු දක්නට ලැබේ. ඉතුරු හරියට කාලයට අනුව ජනප්‍රිය වෙච්ච හින්දි ගීත යලි යලිත් "පට්ට ගසනු" දැකිය හැකිය.තමන්ටම කියා ගී නිර්මාණ, තමන්ට ආවේණික වූ සංස්කෘතියක් පැවතියේනම් ඔවුන්ට මෙලෙස හිඟා කෑමට සිදු නොවනු ඇත. මෙය කම්මැලිකම සහ නොහැකියාව හැර වෙන කුමක්වත් නොවේ.

එනිසා මා තරයේ විශ්වාස කරනු ලබනු දේ නම්, ප්‍රසංග වේදිකාවේ, කණ්ඩායම් සංගීතයේ අසහාය ගායක කණ්ඩායම, අසම සම ගායක කණ්ඩායම් සන්ෆ්ලවර්ස් බවයි. එහි නියමුවන් වූ නීල් වරණකුලසූරිය, නෙල්සන් වාස් ඇතුලු පිරිසට එහි ගෞරවය හිමිවිය යුතුයි. ප්‍රසංග වේදිකාවේ ඔවුන් දෙදෙනාගේ වියපත් නොවූ තාරුණ්‍යය හමුවේ අනෙකුත් කණ්ඩායම් වල නායකයන් ගායකයන් සුකිරි බටිල්ලන්මය. වියපත් මහල්ලන්මය.

මෑත දිනයක මා වැඩ නිමවී තරමක් රෑ බෝ වී නිවසට යන මොහොතක වර්ථමානය වනවිට රටේ ජනතාව අතර අපකීර්තියට ලක් වූ ආණ්ඩුවේ රූපවාහිනියක එක් ලොතරයි පතක් හඳුන්වා දීම නිමිති කොටගෙන සන්ෆ්ලවර්ස් සමඟින් වූ සංගීත සන්දර්ශණයක් විකාශය වෙමින් තිබුනි. එහිදී මගේ සිත අතීතයට දිව ගියේ සන්ෆ්ලවර්ස් ගායක කණ්ඩායමේ ගීතයන් රැසක් යළි සිහියට නංවමිනි. එනිසාම කාලයකට ඉහත ළමා කාලයේ මා රසවිඳි ඔවුන්ගේ "සංගීත සාතරේ" ගී ඇල්බමය නැවත රසවිඳීමේ නොනිමි ආශාවක් මට ඇතිවිය. ඉතින් පසු දින අපේ දයාබර සිංදු ඇනෝට ස්තූතිවන්ත වීමට මට එම ඇල්බමයේ ගීත නැවත ලබා ගැනීමට හැකිවිය. පසුගිය දින කිහිපයේම මම ඒවා නැවත නැවතත් රසවිඳීමි. ඉතින් එම රසය එම අතීත මතකය ඔබ සමඟත් බෙදා ගැනීම වෙනුවෙන් මෙම සටහන මෙලෙස මෙහි තබන්නට සිත් විය..

සන්ෆ්ලවර්ස් ජනප්‍රියම ගී කිහිපයක් ඔබට මෙතනින් ගොස් බාගත කරගැනීමට හැකිවනු ඇත..

එසේනම් රසවිඳිමු.. මතකය අලුත් කරගමු.. කතාකරමු..







Monday, November 24, 2014

•හැරවුම් ලක්ෂ්‍යය

"පොදු අපේක්ෂකයා, එජාපය සහ ජවිපෙ හැරවුම් ලක්ෂ්‍යය..."




කොහොමත් පවත්වන්නට යෙදී තිබුනු ජනාධිපතිවරණය නීතියෙන් හෝ අවනීතියෙන් ප්‍රකාශයට පත්විය. ඒත් එක්කම ආණ්ඩුව අතිශය භීතියට පත්ව සිටි නමුත් රටට විහිළුවක් සේ පෙන්වීමට තැත්කල පොදු අපේක්ෂකයාද කරලියට අවේය. ඒ ආණ්ඩුවේ තිබූ භීතිය දෙතුන් ගුණයකින් වැඩි කරමිනි. ආණ්ඩුවේ භීතිය කෙතරම්ද යන්න පසුගියදා සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත, "ගිය කට්ටියට තාමත් ආපසු එන්න අවස්ථාව තියනවා" යැයි කීව ප්‍රකාශයෙන් පැහැදිලි වේ. ඒ ප්‍රවිශ්ඨයයි. සංවේදනාවකින් බැහැරව මෙය ලිවීමට තීරණය කලෙමි.

මේ ජනාධිපතිවරණයේදී ජවිපෙ මුල සිටම සිටියේ මෙය නීත්‍යානුකූල නොවන මැතිවරණයක් යන මතයේය. ඒ නිසාම ඔවුන් මෙය වැලැක්වීමට දැඩි උත්සාහයක් ගන්නා ලදි. නමුත් නඩුත් බඩුත් අධිකරණයත් අතේ තියෙන කෙළි බඩුවක් කරගත් ඒකාධිපතියෙකු හමුවේ නීතියක පිළිසරණක් බලාපොරොත්තුවිය නොහැකි රටක ජවිපෙ වුවද මේ අරගලය කරන්නට ඇත්තේ අවසන් තීන්දුව දැනගෙනම විය යුතුය.

මක් නිසාද යත් සෑම මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක්දීම පුනපුනාම මේ ජනාධිපතිවරණය නීති විරෝධීයි කිවා මිසක තම අපේක්ෂකයකු හෝ පොදු අපේක්ෂකයකු ඉදිරිපත් කරනවා හෝ නොකරනවා යන්න පැවසුවේ නැත. හේතුව එය විය හැක. කෙසේ හෝ දැන් පොදු අපේක්ශකයකු ඉදිරිපත්ව ඇත. තවදුරටත් කවුරු කෙතරම් හඬ නැඟුවද ජනාධිපතිවරණය අකුලා ගන්නේ නොමැත. කාටත් ප්‍රශ්නයක් වූයේ දැන් ජවිපෙ තීරණය කුමක්ද යන්නයි. පළමුව මා සිතුවේ ජවිපෙ පොදු අපේක්ෂකයාට සහය නොදෙනු ඇතැයි කියාය. නමුත් පවතින තත්වය වඩා ප්‍රායෝගිකව සලකා බැලීමේ දී පොදු අපේක්ෂකයාට සහය දැක්වීම වඩා කාලෝචිත බව හැඟී යයි. ඒ පිළිබඳව අවසන් තීරණය ජවිපෙ අද(24) ලබා දෙන බව ප්‍රකාශයට පත් කොට ඇත. එය බොහෝ දුරට ජවිපෙ පොදු අපේක්ෂකයාට සහය දක්වන බවට වන තීරණයක් වනු ඇත.

එය එසේ වුවහොත් මෙම තීරණය පිළිබඳ බොහෝ පැසසුම්ද, බොහෝ ගැරහුමද, විවේචනද, මැදිහත් මතද පළවනු ඇත. මෙහිදී පුද්ගලිකව මගේ මතය මෙලෙස ඉදිරිපත් කරන්නම්.

01. ජවිපෙ සහය මෛත්‍රී ඇතුලු යූ එන් පී ප්‍රමුඛ පොදු විපක්ෂයට ලබා දීමට බොහෝ ඉඩකඩ ඇති බවට කනින් කොනින් ආරංචි පැමිණෙන විටම මගේ මව පැවසූයේ "88-89 මරල දාපු අහිංසක කොල්ලො මිනී වලේ ඉඳන් සාප කරනවා මුං යූ එන් පී එකට එකතු වුනොත් නම්" කියලයි. ජවිපෙ බොහෝ දෙනෙකු මෙම මතයේම සිටිති. එනිසාම ජවිපෙට පක්ෂ බොහෝ ජනයා මෙවර ජවිපෙ වෙනුවෙන් ඡන්දයක් පාවිච්චි නොකරනු ඇත. මගේ පියා ඇතුලු සමීපව ඇසුරු කරන කිහිප දෙනෙකුම මේ බව දැන්ම තීරණය කොට ඇත. නමුත් වටහාගතයුතු ප්‍රායෝගික සත්‍යනම් අප අතීතයෙන් පාඩම් උගෙන ගත යුතු මුත් අප අතීතයේ ජීවත් නොවිය යුතු බවයි. ගෙවුන අතීතයේ සිදු වූ දේවල් කිසිසේත් සමාව දිය හැකි හෝ දිය යුතු දේවල් නොවේ. එසේ සිතන විට තම ආදර්ණීය සහෘදයන් හට දෙතිස් වදය දෙමින් අමු අමුවේ මරා දැමූ යූ එන් පී කාරයින්ගේ මුහුණ බැලීමටවත් හැඟීමක් ඇති නොවීම සර්ව සාධාරණය. නමුත් ඒ හදවතට පමණක්ම ඉඩ දුන් විටයි. නමුදු වගකිව යුතු පරිණත දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් ලෙස එලෙසින් හදවතට, හැඟීම් වලට වහල් වී තීරණ ගැනීම කිසිසේත්ම කල නොහැකි දෙයකි. අනෙක් අතට, ඔවුන් එදා මියැදුණේ, සටන් කලේ යූ එන් පීය සමඟ නොව පවත්නා ක්‍රමයට එරෙහිවය. එසේ නොමැතිව යූ එන් පීය සමඟ හෝ එහි නායකයින් සමඟ පුද්ගලික කෝන්තරයක් පිරිමසා ගැනීමට ඔවුන් අවි ගැටුවේ නැත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වූයේ යහපත් රටකි. යුක්ති ගරුක රටකි. සාධාරණ සමාජයකි. සැමට මිනිසුන් සේ ජීවත්ව මිනිසුන් සේ මිය යා හැකි දේශයකි. ඉතින් අතීතයේ ඒ සඳහා විවිධ ක්‍රමවේදයන්, උපාය, උපක්‍රමයන් සටන් මෙහෙය වීය. එමෙන්ම වර්ථමානයේද ඒ අයුරින්ම උපාය උපක්‍රම, තීන්දු තීරණ ගනිමින් පවතී. එහිදී වටහාගත යුතු සත්‍ය නම් ක්‍රමය කුමක් වුවද, එදා මෙන්ම අදද අරමුණ එකක්ම වීමයි. එනිසා මිය ගිය සොයුරන් ඒ අරමුණ වෙනුවෙන් එලොව සිට හෝ ආශිර්වාද කරනු ඇත. මෙම කාරණය සටහන් කලේ ඒ පිලිබඳ දෙගිඩියාවෙන් සිටින්නවුන් වෙනුවෙනි.


02.මේ අවස්ථාවේදී අවශ්‍යනම් ජවිපෙට කිසිදු අපේක්ෂකයකුට සහය නොදී පසෙක සිට බලා සිටීමට හැකිය. මෙය නීති විරෝධී ජනාධිපතිවරණයක්ය යන මතයේ ඔවුන් සිටින හෙයින් මෙය වර්ජනය කල හැකිය. නමුදු එය තරමක අවධානමක් සේ මට හැඟෙයි. මක් නිසාද යත්, මෙම සටනින් මෛත්‍රී ජයගෙන මීළඟට නව ආණ්ඩුවක් පිහිට වුව හොත් එය යූ එන් පීය ප්‍රමුඛ ආණ්ඩුවකි. එනම් අගමැති වනුයේ පවසන ලෙසින්ම රනිල්ය. යූ එන් පීය යනු ස්ව්භාවයෙන්ම බලය අභිමුව බලයෙන් අන්ධව බල කාමීව පිස්සු බලු රෑනක් විලසින් හැසිරෙන පිරිසකි. එය ඔවුන් ඔවුන්ගේ දේශපාලන ඉතිහාසය තුලින් යළි යළිත් ඔප්පු කොට ඇති කාරණයකි. යූ එන් පී ආණ්ඩු පිහිට වූ සෑම විටකම බැට කෑ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පාක්ෂිකයන් සහ අනෙකුත් දේශපාලන පක්ෂ වල පාක්ෂිකයන් මේ සඳහා සාක්ෂි දෙනු ඇත. 77 ජේ.ආර් දිනූ විට අපේ රට මේ කුරිරු අත්දැකීමට දරුණුව මුහුණ දුන් බව ඔබ සැම දන්නා කාරණයකි. එදා තිස්සපුරින් ගිය නිදහස් පාක්ෂිකයන් වූ මගේ පියාගේ ඥාතීන් ඒ ගිය ගැම්මෙන් තවමත් බදුල්ලට වී සිටිති. ඒදා ඔවුන්ගේ මෙන්ම මේ රටේ අහිංසක ගොවිජනයාගේ, කතිරයක් පමණක් ගැසූ ගොවි ජනයාගේ පැසී අස්වනු නෙලීමට තිබූ කුඹුර අක්කර සියගනනින් මොවුන් ගිනිබත් කලෝය. ගෙවල් දොරවල් අලු දූවිලි බවට පත් කලෝය. මා ඉහත කී පියාගේ ඥාතීන් සිය නිවසේ සුරතලයට ඇතිකල මුව පොව්වන් දෙදෙනෙකු ඇස් ඉදිරිපිට මරා මස් කල අයුරු ඒ මහල්ලා අදටත් සිහිපත් කරනුයේ කඳුලු පිරි දෙනෙතිනි. එවන් අපකීර්තිමත් දේශපාලන ඉතිහාසයක් ඇති යූ එන් පීය මෙවරද ජයගත හොත් මෙවැනි තත්වයක් ඇති වීමට ඇති ඉඩකඩ බෙහෙවින්ම වැඩිය. එවන් වාතාවරණයක් තුල ජවීපේ මෙවර සහය නොදී සිටිනවාට වඩා සහය දී ආණ්ඩුව ඇතුලේ සිටීම ජවිපේ පැවැත්මට හිතකරය. එය පුහු නිර්භීතකම් පෑමට වඩා දේශපාලනික වශයෙන් බුද්ධිමත් එමෙන්ම කපටි තීරණයකි. යහපත වෙනුවෙන් කපටිකම් කලාට පවු සිදුවන්නේ නැත. ක්‍රියාදාමයෙන් ඉවත්ම දෙපසටම විරුද්ධව කටයුතු කිරීමෙන් ජවිපෙ බලවත් හතුරෙකු නිර්මාණය කරගත හැකිය. නීතියක්, යුක්තියක් නොපවතින රටක අධිකරණයෙන්ද පිළිසරණක් නොමැති රටක, මෙවන් වාතාවරණයක් උග්‍ර වුවහොත් නැවතත් ජවිපෙය තහනම් කොට හෝ තම දේශපාලන උවමනාවන් සාක්ෂාත් කරගැනීමට යූ එන් පීය උත්සාහ නොගනු ඇතැයි අපට සහතිකයක් නොමැත. එසේ වුවහොත් යළිත් සිදුවන්නේ රට 88-89 දක්වා ගමන් කිරීමයි. නමුදු පරිණත දේශපාලන ප්‍රවාහයක් ලෙස ජවිපෙ කිසිදු දිනෙක තෙවනි වරටත් එවැනි තීරණයක් නොගන්නා බවට මට ඉර හඳ මෙන් විශ්වාසය. සන්නද්ධ අරගල වලින් විප්ලව කොට ආණ්ඩු පිහිට වීමේ ඉතිහාසය අද ලොවෙන් වියැකී ගොස් ඇති යල් පැනගිය ක්‍රමවේදයකි. අනෙක් අතට මහජනතාවට අසීමිතව ආදරය කරන දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් ලෙස පක්ෂයේ කිසිදු තීන්දු තීරණයකින් ජනතාවට නියපිටින්වත් හානියක් නොවිය යුතු බවත්, ඉතිහාසයේ සිදු වූ වැලැක්වීමට ක්‍රමයක් නොමැතිම වූ එම ඛේදවාචකයන් මින් ඉදිරියේ කිසිදු දිනෙක මෙම දේශය තුල සිදු වීමට ඉඩක් නොතබන බවටත් අනුර දිසානායකයන්ද මෑතකදී සපථ කිරීමෙන් එවන් තත්වයක් යළි නිර්මාණය වීමට ජවිපෙන් වචනයක හෝ දායකත්වයක් සිදු නොවන බවට තරයේ විස්වාස කල හැකිය. ඉතින් එවන් තත්වයක් ඇති වීම වළක්වා ගැනීමටත්, එනම් පක්ෂය වෙත යලිත් වරක් එජාපයේ කුරිරු මර්ධනය දියත් නොවීමට මෙවර ගනු ඇතැයි විශ්වාස කල හැකි තීන්දුව හේතු කාරණයක් වනු ඇත.


03. තෙවැනි කාරණයනම් කවුරුන් කෙසේ කුමක් කීවද ජවිපෙ යනු අවශ්‍යතම මොහොතේ පක්ෂය වුවද අවධානමක හෙලා රට වෙනුවෙන් තීන්දු තීරණ ගන්නා දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් බව ඔවුන් විසින්ම ඉතිහාසය තුල වරින් වර ඔප්පු කොට තිබේ. චන්ද්‍රිකා සමඟ පිහිට වූ පරිවාස ආණ්ඩුවේදීත්, මහින්ද සමඟ පිහිටවූ සන්ධාන ආණ්ඩුවේදීත් ඔවුන් මෙය ඔප්පු කර තිබේ. මෙවර සේම එදාද ගත් එම තීන්දුව හේතුවෙන් සන්ධාන ගතවීමේදීත් ඉන් ඉවත් වීමේදීත් ජවිපෙට විශාල පාක්ෂිකයන් සංඛ්‍යාවක් අහිමි කරගැනීමට සිදුවිය. නමුත් පක්ෂය පරදුවට තබා ඔවුන් සෑම විටම රට වෙනුවෙන් අත්‍යාවශ්‍යම මොහොතේ නිවැරදිම තීන්දු තීරණ ගන්නා ලදි. ඒ නිසාම පක්ෂයට සිදු වූ හානිය අතිමහත්ය. කොහොමත් කෑලි ගෙවෙනුයේ, කඩා වැටෙනුයේ දුවන වාහනයක් මිස එකතැන නවතා ඇති වාහනයක් නොවේ. ජවිපෙද එවැනිය. එවන් අවස්ථාවල දේශපාලන සවිඥාවක් නොමැති වෛරී විචාරකයන් පවසනුයේ ඔවුන් කිච වූ ප්‍රතික්ෂේප වූ කණ්ඩායමක් ලෙසිනි. නමුදු තේරුම්ගත යුතු යථාර්තය නම් ඔවුන් එලෙස කිච වූයේ රට වෙනුවෙන් මිස බඩ වෙනුවෙන් නොවන බවයි. දේශපාලනයේ කිච වන බොහෝ උදවිය කිච වෙනුවේ තමන්ට කරගැනීමට ගොස්ය. රට වෙනුවෙන් යමක් කොට කිච වූ දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් වේ නම් එය ජවිපේ පමණමය. එනිසා එය බොහොම වැදගත් කිච වීමකි. 


04. සහය දීමට කරනවා නම් එය බුද්ධිමත් යැයි පැවසීමට තවත් හේතුවක් ඇත. මෙලෙස පොදු විපක්ෂයක් ලෙස ඒකාබද්ධව පිහිටුවන ආණ්ඩුවක ජවිපෙටද අමාත්‍යංශ කිහිපයක් හිමිවනු ඇත. එමඟින් සන්ධානයෙන් ඉවත් වීමට ගත් "මෝඩ වීර" තීරණයෙන් සිදු වූ වරද යළි නිවැරදි කරගත හැකිවනු ඇත. ජවිපෙට තිබුනේ හෙළ උරුමය මෙන් ඇතුලේ සිටම විවේචනය කරමින් කෙසේ හෝ කාගෙන සිටීමය. එසේ වූවානම් මහින්ද වුවද එතරම් නටන්නේ නැත. මොකද ජවිපෙ යනු සන්ධාන ආණ්ඩුවේ සිටි ශ්‍රී ලනිපය හැරුණු විට ප්‍රබලතම දේශපාලන පක්ෂයයි.එනිසා සන්ධාන ආණ්ඩුව තුල ජවිපෙට යමක් කල හැකිව තිබුනි. නමුත් ප්‍රායෝගිකත්වයට වඩා ප්‍රතිපත්ති වලට ගරුකල පක්ෂයක් ලෙස (සැබෑවටන්ම සිදු විය යුත්තේ මෙයයි. නමුදු ලංකාව යනු ප්‍රතිපත්තිමය දේශපාලනයක් කල හැකි දේශයක් නොවන හෙයින් යම් අවස්ථාවල ඌරාගේ මාළු ඌරාගේම පිටේ තබා කැපීම වඩා ප්‍රායෝගික විය යුතුයි. ලිං කටින්ම ගොඩ ආ යුතුයි.) ඔවුහු ඉන් එළියට පැමිණියහ. නමුත් එසෙ නොකර ඒ තුලම සිටිමින් එම අමාත්‍යංශ දරමින් අන්තිම මොහොත වනතුරුම රැඳී සිටියානම් අඩුම තරමින් ජනතාවට ජවිපෙ පිළිබඳ යම් ආකල්පයක් හෝ ඇතිවීමට හැකියාව තිබුනි. පැවති ආණ්ඩු විසින්ම ජන මනස් තුලට කාවද්දවා ඇති දේශපාලන දැක්ම, දේශපාලකයා පිළිබඳ දැක්මට අනුව ලංකාවෙ මහජනයා දේශපාලයා දකිනුයේ පුදසත් කාර කල යුතු වැඳ වැටී යැදිය යුතු, තම රීරි මාංසයම හූරා කෑ යුතු, ඒ සියල්ල වෙනුවෙන් අතුරු පාරක බෝක්කුවක් හදා දුන් විට, උපාධිධාරී පුතාට ආණ්ඩුවේ කන්තෝරුවක පියන් රස්සාවක් ලබා දුන් විට, ආධාර මල්ලක් දුන් විට ප්‍රමාණවත් යැයි සිතාගන්නා දර්ශනයකි. එනිසා මහා ආහාර දාමයක් වැනි වූ රට කරවන ක්‍රියාවලියේ ඡන්දය දීම සහ කන්න ලැබීම කියන පුරුක් දෙක අතර සිටින මහජනතාවට ඉන් එහා විහිදී ඇති අනෙක් පුරුක් නොපෙනේ. පවතින ක්‍රමය තුල එම පුරුක් පෙනීමට හෝ සෙවීමට අවකාශයක් ජනයාට නොමැත. එනිසාම ඒ වැදගත්ම පුරුක් මත හිඳිමින් රට වෙනුවෙන් අත්‍යාවශ්‍යම අවස්ථාවල ජවිපෙ කරන සේවය ජනයාට නොපෙනෙයි නොහැඟෙයි. යමක් කමක් තේරෙණ රටේ උගතුන්ට බුද්ධිමතුන්ට මෙය පෙනුනද කුදු මහත් බහුතර මහජනයාට එය නොපෙනන නිසා. ඔවුන්ට ජවිපේ ඇති වටිනාකමක් නොමැත.  එනිසා එම ජනප්‍රසාදය ඇතිකර ගැනීමටනම් ඔවුන් ජනතාවට දැක හුරු දේශපාලඥයන් සේ ඔවුන් අතරට යා යුතුය. එහිදී ජවිපෙ ප්‍රායෝගිකව වැඩකරන අයුරු ජනතාවට දැකගත හැකිය. සන්ධාන ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්ව ජවිපෙ කරගත් ලොකුම මෝඩ කම එම අවස්ථාව අහිමිකරගැනීමයි. ඔවුන් ඇමතිවරු ලෙස සිටි ස්වල්ප කාලයේදී කල සේවාව පිළිබඳ බොහෝ දෙනා තවමත් කතාවෙති. නමුත් ඔවුන් එලෙස ඇමතිවරු ලෙස සිටි බව ජනයාට මතක හිටීමටවත් තරම් කාලයක් නොසිට ජවිපෙ අයින් වීමෙන් ජනයාට ඔවුන් එලෙස සිටියාද කියාවත් මතකයක් දැන් නොමැත. ඒ ලංකාවෙ ජනතාවගේ ස්වභාවයයි. එනිසා මෙවර එම වරද නිවැරදිකරගත හැකිය. කොහොමින් හෝ ගැටෙමින් ඒ තුලම සිටිමින් ජනතාව අතර හෝ මතයක් ගොඩ නඟාගෙන ජන පදනමක් නිර්මාණය කරගැනීමට මෙය අවස්ථාවක් කරගත හැකිය. ඒ තුලින් වඩා වාසිදායක් මොහොතක ආණ්ඩුව හැරගියද ගොඩනඟාගත් ජන බලය මත ඔවුනට වෙනසක් සිදු කල හැකිවනු ඇත. ඒ සඳහා කාලයක් ඉවසාගෙන "අල්ලා සිටිය යුතු" වේ. එවිට යම් දවසක ඔවුන්ටද මෙවර මෛත්‍රී කල සේ කඩා බිඳගෙන යා හැකිය. එනිසා මෙවර සිදුකරන මෙම දැලි පිහියෙන් කිරි කෑමේ අවධානම් ක්‍රීඩාව කෙසේ හෝ ජවිපේ යහපත් ඉදිරිගමන සඳහා මාවතක් කරගත යුතුමයි. මක් නිසාද යත් කෙදිනක හෝ ජවිපෙ ආණ්ඩුවක් බිහිවීම මේ රටේ ජනයාට කවදටත් වඩා හිතකර වීමයි.



(මෙම සටහන ලියන ලද්දේ ජවිපෙ පොදු විපක්ෂයට සහය දෙනු ඇති බවට උපකල්පනය කරමින් පොදු විපක්ෂය මෙවර ජනාධිපතිවරණය හෝ මහ මැතිවරණය ජයග්‍රහනය කිරීමත් යන උපකල්පනයේ සිටයි. එය එසේ වීමට පනහට පනහේ සම්භාවිතාවක් තිබුනද ජයග්‍රහනයක් පිළිබඳ ස්ථීර නිගමනයකට පැමිණිය හැකි නොවේ. එනිසා ජවිපෙට මෙය දැලි පිහියෙන් කිරි කෑමේ ක්‍රීඩාවකි. දිනුවොත් එය ඉදිරි පිම්මකට මාවතක් කරගත හැක. පැරදුනොත් එය අපකීර්තිමත් ලකුණක් ලෙස ඉතිහාසයට එකතු වනු ඇත. පැරදීමට බලාගෙනනම් මෙම තීරණය නොගෙන සිටීම සෞඛ‍යට බෙහෙවින් හිතකරය. කෙසේ වුවද සමස්ථයක් ලෙස මෙම තීරණය ගතහොත් එය බෙහෙවින්ම කාලෝචිත සහ අවස්ථානෝචිත තීරණයක් බව මම විශ්වාස කරමි.)


"අහස් කුස අඳුරු වී

හීනියට ඉකිබිඳින හැන්දෑවෙ

මල් මිටක් දරාගෙන දෝතින්ම

ගං ඉවුරෙ අපි තාම බලා ඉමු

ඔරු කඳට ගොඩවන්න

ප්‍රභාතය පිපී එනු දකින්නට...

කොතෙක් දවසක්නම් බලා උන්නද

එනමුදු නෙත් වලට විඩා නෑ

කඳුල නුඹ නාවාට කම් නැත

නෙත් කෙවෙන් තෙමාලන්නට..."


                                                                      -නිසැඳැස තරණය සඟරාවෙනි-


Thursday, November 20, 2014

•වැලි පොල් කට්ටට

"හෙට ගෙට එන වැඩිහිටි කාලෙට දැන්.. මේන් ආයුබෝවන්..."




මගේ දෝණියේ, මං දෝණිට අද ලොකූ කතාවක් කියන්නයි මේ ලෑස්ස්තිවෙන්නෙ. දුව දැන් මේ කියවන්නෙ දූගේ අම්මි ලියපු බොහොම පරණ සටහනක්. කොච්චර පරණයිද කියනවානම්, මේ සටහන හරියටම දූගෙ වයසමයි. හ්ම්... මයෙ දෝණිට පුදුමයි නේද. පුදුම වෙන්න එපා දුවේ, ඔයා ඉපදිච්ච දවසෙයි අනාගතේ දවසක උදාවෙන්න තිබ්බ මේ මොහොත වෙනුවෙන් මං ඔයාට මේක ලිව්වෙ. ඔන්න අහගන්නකෝ..

මේ ලියන මොහොතෙ මගෙ දෝණි හොඳ සැපට නිදි. බිංකුණ්ඩෙක් වගේ ඔයා හරි පුංචියි. දැන් වෙලාව රෑ දොලහත් පහුවෙලා. දෝණිගෙ තාත්ති දෝණි ළඟට වෙලා ඉද්දි තමයි අම්මි මේ ලියන්නෙ. ඒත් දුවේ ඊට අවුරුදු ගානකට පස්සෙ ඔයා මේක කියවන්නෙ. 

ඉතින් දුවේ ඔයා මේක කියවන මොහොතෙ ඔයානම් කාමරේක හිරකරල තියන්න සිද්ධ උනා මට. මේ වෙලාවෙ අම්මිටනම් වැඩ කෝටියයි. කුස්සියෙ, සාලෙ, මිදුලෙ එකම එක යුද්ධයයි. ඉතින් මේ දවසෙ මෙච්චර හරියක් කියාගන්න ඔයාගෙ අම්මිට වෙලාවක්, නිදහසක් නැති නිසාම මෙහෙම ඔයාට කාමරේට වෙලා කියවන්න මේක මං කලින්ම ලියල තිබ්බ එක කොච්චර හොඳද කියල අදනම් මට හිතෙනවා.

දෝණියේ, මෙතනින් එහාට අම්මි ලියල තියෙන හැම අකුරක්ම මයෙ දෝණි හරිම පරිස්සමින් කල්පනාවෙන් කියවන්න. ඒ හැම අකුරක්ම හොඳට තේරුම් ගන්න. හිතට ගන්න. දුවේ..ඔයා අද ලොකු ළමයෙක්. මගෙ පොඩි හුරතලී අද වැඩිවියට පත්වෙලා. දුවේ, ලංකාවෙ අපිට මේ දේ තවත් එක් මනුස්ස පරාණයක ප්‍රජනන සමයක ආරම්භය විදියට සැහැල්ලුවෙන් හිතල අමතක කරන්න පුලුවන් කාරණයක් නෙවෙයි. ඒක දූ දන්නවනේ. ඉතින් දුවේ ඒ නිසානෙ අපි මේ ලක ලෑස්තිවෙලා නැකැත් බලල පුංචි උත්සවයක් අරන් මේක මේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර වලට කරන්නේ. හැබැයි දුවේ දෝණි වාසනාවන්තයි.

දූගෙ යාලුව්න්ගෙ අනිත් අම්මලා තාත්තලා වගේ දූගෙ ජීවිතේ මේ වටිනා මොහොත අපි "පාටියක්නම්" කරගත්තෙ නෑ. දෝණිගේ යාලුවන්ගෙ තාත්තලා වගේ මේක බේබදු පාටියක් කරගත්තෙත් නෑ. තාත්තිගෙයි අම්මිගෙයි පවුලෙ සමීපම නෑයො ටික එකතුකරගෙන, මගෙ දෝණි සති ගනන් ඔය පුංචි කාමරේ පෙරේතියක් වගේ හිර නොකරගෙන අපි බොහොම චාමෙට, ඒත් ලස්සනට පිළිවෙලට මේ කටයුත්ත කරන්නයි අපේ මේ ලෑස්තිය. හරි, ඒ කතා ඇති දැන්. මං දැන් දූට කියන්න ආව ටික කියල ඉන්නම්කෝ.

මගේ දෝණියේ, ඊයෙ වෙනකල් ඔයා අම්මගෙයි තාත්තගෙයි තුරුල්ලෙ බොහොම් පුංචි කෙලි පැටික්කියක් විදියට බොහොම සැහැල්ලුවෙන් ජීවිතේ ගෙව්වා. දූට ජීවිතේ ගැන බරක්පතලක් තේරුමක් තිබුනෙත් නෑ. අපි එහෙම බරක් දූට දැනෙන්න ඇරියෙත් නෑ. ඒත් දෝණියේ, අදින් පස්සෙ දූගෙ ඒ සැහැල්ලු ජීවිතේටනම් සමුදෙන්න වෙනව. මං මේ කියන්නෙ අදින් පස්සෙ හැම දේම අතෑරල ගේ ගෙම්බියක් වෙන්න කියල එහෙම නෙවෙයි. දූට මේ කියන්නෙ ඊයෙට වඩා හෙට දවසෙ හැම නිතරම කල්පනාවෙන්, බුද්ධිමත්ව, වගකීමෙන් ජීවත් වෙන්න මගෙ පොඩි කෙල්ල පුරුදු වෙන්න ඕනි. මොකද දුවේ අදින් පස්සෙ ඔයා මේ සමාජෙට ලොකු ගෑණියෙක්. තරමක් දුරට අපෙන් මිදුණු නිදහස් කිරිල්ලියෙක්. ඉතින් දුවේ දූට මට මීට වඩා මේ දේ විස්තර කරල කියල දෙන්න පුලුවන්, ඒත් කෙල්ලෙ, ඒ මහප්‍රාණ මගෙ කෙල්ලට දැන්ම තේරෙන එකක් නෑ. ඒව මං හෙමීහිට දෝණි මගෙ ඔඩොක්කෙට අරන් පස්සෙ දවසක කියල දෙන්නම්.

ඉතින් බබෝ, ඉස්සරහට මගෙ කෙල්ලට අර වැලි පොල් කට්ටටයි, බෙලි කටු හැන්දටයි, කොස් කොල ගොට්ටටයි නම් ආයුබෝවන් කියන්න පුලුවන් ඔන්න. පහුගිය දවස් වල මාත් එක්ක රණ්ඩුනේ ඇත්ත වළං ඕනි කියල. ඔන්න දැන් පුලුවන් පුරුදුවෙන්න ඔයාට. වැලි පොල් ක්ට්ට වෙනුවට ඇතිලි හැලි වළං, බෙලිකටු හැන්ද වෙනුවට පොල්කටු හැන්ද, කොස් කොල ගොට්ට වෙනුවට කිරි ගොට්ට.

ඇයි තව ඔය අර කුස්සියෙ පොඩි බංකු කෑල්ලට රෙද්දක් පොරවල, ඒක ඔතල අරන් බබෙක් වගේ නළවන්නෙ. ඒ මදිවට දවසක් බලද්දි මගෙ සාරි පොඩ්ඩකුත් අරන් ඇඳගෙන. ඉතින් පැහිච්චියේ, අද ඉඳල ඔයා කවදහරි ඇත්තම අම්ම කෙනෙක් වෙන දවසට එකත්කරගන්න මේ හැමදේම ඔයාගෙ අම්මිගෙන් බලාගෙන ඉගෙන ගන්න වෙනවා. ඔයාගෙ වැඩිහිටි ජීවිතේ පටන් ගැන්ම තමයි මේ.

මතකද, කෝටුවකුත් අරන්, හුණු කූරත් අතින් අරන් පුංචි ටීචර් බෝනික්කන්ට අකුරු උගන්නපු හැටි. දැන් ඒ සෙල්ලම් හැබෑ කරගන්න පාර කපාගන්න කාලෙ ඇවිත් පැංචියේ. මගෙ දෝණි ඔයාට කැමති පාරකින් ඔයා ආස පාරකින් මේ සමාජෙට යහපතක් කරන හොඳ රස්සාවක් කරන්න කවදහරි. ඉතින් මේ හැමදේම පටන්ගන්න කාලෙ හරි ඉතින් දැන්.

ඒ විතරක් නෙවෙයි බෝනික්කියෙ, ඔයා මෙච්චරකල් ජීවත් වෙච්ච සුරංගනා ලෝකෙන් බැහැල ඇවිත් මේ මහ පොළොවෙ හැබෑවටම පයගහන්න වෙනව හෙට ඉඳල ඔයාට. මං මේ ඔයාව බයකරන්න කියනව නෙවෙයි ඔයාට, බොරු කරන්නෙ මොකටද මං කෙලි පැංචිට. දුවේ ඒ සුරංගනා ලෝකෙ හිටපු ලස්සන, අහිංසක රාජ කුමාර කුමාරියන්ට වඩා මේ පොළොවෙ ඉන්න මිනිස්සු හරි නපුරුයි, නරකයි, ගුප්තයි. හැමෝම නෙවෙයි, ඒත් ගොඩක් ඉන්නෙ එහෙම අය. ඉතින් ඒ අය අර සුරංගනා කතාවල සුරංගනාවියන් බිලිගන්න රාස්සයෝ වගේ බලන් ඉන්නෙ මගේ සමන් මල් කැකුල වගේ ලස්සන කුමාරියන් බිලිගන්න. ඉතින් මයෙ කෙල්ලේ හැම වෙලේම පරිස්සම් වෙන්න. අම්මියි තාත්තියි ඔයාව ආදරෙන් පරිස්සම් කරනවා. ඔයා බයවෙන්නෙපා. ඉතින් ඒ නිසා ඔය තව ටිකක් ලොකු වෙලා මේ සමාජෙ තේරුම්ගන්නකල් තාත්තියි අම්මියි කියන පාරෙ යන්න, කියන දේ අහන්න. මං දන්නවා දෝණි එහෙම අහනවා කියලා.

ඉතින් දුවේ මේ ළමා කාලෙට සමු දීල හෙට එන වැඩිහිටි කාලෙට එහෙනම්  අපි සුබ නැකතින් පියවර නගමු. අපිත් ඉන්නවා දූත් එක්කම.

තාත්තියි අම්මියි දූගෙන් මහා දේවල් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ නෑ. ඕනි දූ හොඳ ළමයෙක් වෙනව දකින්නයි. ගුණ යහපත්ව, සංවරව, ඒ වගේම මේ රටට සමාජෙට වැඩ දායක සාධාරණ මනූසයෙක් උනොත්, ඒ ඇති දුවේ අපි දෙන්නට. ඒ වගේම කවදහරි දවසක දූ ඔයාගෙ අම්මියි තාත්තියි වගේ සතුටින් සමඟියෙන් ඉන්නව දකින්න තිබුනනම් ඒ ඇති.

ඉතින් දෝණියේ මෙච්චර දේවල් මං මේ ලිව්වෙ මගෙ කෙල්ල ඉපදිලා ගෙදර ගෙනාව මේ පළවෙනි දවසමයි. ඔයාට තාම සතියක් වත් නෑ. මේ මොකුත් නොතේරෙන අහිංසක ඔයා දැන් හොඳටම දොයි කටේ පුංචි ඇඟිල්ලකුත් ගහගෙන. තාත්ති ඔයා ළඟම ඉන්නවා ආදරෙන් ඔයා දිහා බලාගෙන. ඉතින් මං මේ ලිව්වෙ අනාගතේ එන දවසක් ගැන. ඒ දවස එනකල් ඔයා ජීවත් වෙන විදිය මං මේ දැන් ඉඳලම හිතින් මවාගෙන ලිව්වෙ මේ. ඉතින් අද ඒ දවස එහෙම උදා වෙලා. මං පැතුව විදියටම. ඒකනේ මගෙ කෙල්ල දැන් මේක කියවන්නේ. නේද. බොහොම පිං මගෙ රත්තරන් දුවේ. ඉතින් මං දන්නව මගෙ කෙල්ල මගෙ හීනෙ විදියටම හරි ලස්සනට අනාගතෙත් ජීවත් වෙන බව. ඔයාට ආයෙත් දවසක මං මේ විදියෙම සටහනක් දෙනවා. ඒ දෙන්නෙ ඔයා මනමාලියක් වෙලා යන දවසට. ඉතින් දුවේ දැන් පාන්දරටත් ළඟඉ. අම්මිට නිදිමතයි, තාත්තිටත් එහෙමලු. එහෙනම් මං දැන් නවතිනවා. මං මේ ලියමන පරිස්සමට අරන් තියනවා. ඔයා ලොකු ළමයෙක් වෙච්ච දවසක මං මේක ඔයා අතට දෙනවා. අර කාමරේක හිරවෙලා ඉන්න පුංචි මොහොතෙ ඔයාට මේක කියවන්න. 

මගෙ දෝණිට තාත්තියි අම්මියි ගොඅඩාක්ම, ගොඩාක්ම ආදරෙයි.

දෝණිට බුදුසරණයි.


වැලි පොල්කට්ටට බෙලිකටු හැන්දට
කොස් කොළ ගොට්ටට ආයුබොවන්
ඉතින් ආයුබෝවන්...

බංකු ලෑල්ලට රෙදි පොරවා ලා
සාරි පොඩිත්තක් ඉඟ දවටා ලා
ගෙයි මිදුලේ හිඳ නැළවූ කාලෙට
ඉතින් ආයුබෝවන්...

වේවැල අරගෙන පුටුවට තලලා
හුණු කූරෙන් ගෙයි බිත්තියෙ ලියලා...
ටීචර් වීලා ඉගැන්නු කාලෙට
ඉතින් ආයුබෝවන්...

මින් පසු ගෙදරින් පිටත නොයන්නයි
ගුරුහරුකම් පිළිපැද හැසිරෙන්නයි...
හෙට ගෙට එන වැඩිහිටි කාලෙට දැන්
මේන් ආයුබෝවන්...

පද රචනය : ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්
තනුව සහ සංගීතය : පුණ්‍යසිරි මහවත්ත
ගායනය : පේෂලා මෙන්ඩිස්









විශේෂ ස්තූතිය..

මෙම වටිනා ගීතය ශ්‍රවණය කිරීමට අවස්ථාව සලසා දෙමින් මේ සඳහා සංවේදනාවක් ලිවීමට මා උනන්දු කල දයාබර "සිංදු ඇනෝ..." සහෘදයාණෙනි ඔබට මේ තුති කුසුම් පුදකරමි..



Saturday, November 15, 2014

•සාගර වෙරළක


"ඔබම මාද විය මාද ඔබම විය..."








2007.12.08


ආදරණීය මහී,

මේ ලියුම ලියන්න කලින් මං ගොඩාක් හිතුව. දවස් ගානක් කල්පනා කලා. ඇත්තටම මං ලියන්නෙ මොනාද කියලත් කල්පනා කලා. මට කියාගන්න මහ ගොඩක් දේවල් තියෙනවා. ඒව මගේ හිතට වතුර වගේ පැහැදිලියි, ඒත් ඒව මෙන්න මේවයි කියල වචන වලට පෙරලගන්න, අනේ මට කොච්චර මහන්සි උනත් බෑ. ඒව මට ඔයා ඉස්සරහට ඇවිත් කියාගන්නත් බෑ. ඔයා දන්නවනේ ඔයා ඉස්සරහ මං ගොලුවෙනවා, මට මාවම අමතකවෙනවා. ඉතින් කල්පනා කරල කරල අමාරුවෙන් ගැටගහගත්ත අකුරු ටික තමයි දැන් මේ ඔයා කියවන්නේ. 

සමන් මලින් පවන් සලන, ජනේලෙන් පෙරිල එන සඳ රැස් යහන මත වැතිරිලා ලියුම් ලියන බොළඳ කෙල්ලෙක් නෙවෙයි ඔයාට ඉන්නෙ කියල ඔයාම දන්නවනේ. ඒත් මට ඔයාගෙ මූණ ඉස්සරහට ඇවිත් හරි, ඔයාගෙ පපුවට ඔලුව තියාගෙන හරි කියාගන්න මට බැරි කතාවක් මට තියෙනව ඔයාට කියන්න. ඒකයි මෙහෙම ලියන්නෙ මං.

අතීතෙ එක්තරා දවසක අපි ආදරෙන් බැඳුනා. ඔයාගෙ එකම එක බැල්මකට මගේ මුලු ජීවිතේම නතු වුනා. ගහක් ගලක් වගේ එක හිතකින් හිටිය මං ඔයාගෙ ආදරේ ඉස්සරහ වෙඬරු පිඬක් වගේ දියවෙලා ගියා. මට දැන් ඔයාගෙන් තොර පැවැත්මක් නෑ. ඔයා නැමැති විසල් වෘක්ෂයේ එතුනු ඔයාගෙන් යැපෙන පරපෝෂී වැලක් වගේ මං. ඉතින් මං අමුතුවෙන් ඔයාට නොකිව්වට ඔයා දන්නවා මට ඔයාගෙන් තොර ජීවිතයක් නෑ කියලා. ඒ වගේම ඔයා ගැනත් මං එහෙම දන්නවා.


දවසින් දවස ශක්තිමත් වෙච්ච අපේ බැඳීම මුලු හදවතින්ම අපි දෙන්නව දෙන්නෙක් නෙවෙයි, එක්කෙනෙක් බවට පත් කලා. ඒ බැඳීම මතින් නිර්මාණය වෙච්ච අපේ ලෝකයේ අපි හුදෙකලා උනා. පාරාදීසයන් වල ඇවිදගෙන ගියා. සිතින් සිත ලංවෙලා එකට යාවෙලා උන්නු අපි ගතිනුත් ලං උනා. අපි අපිට තුරුලු වෙලා ලෝකයෙන් සැඟවිලා වෙරළ ඉමේ ගතකල සැඳෑවන්.. මහ ගොඩක් නැතත් ඒ සොඳුරු මොහොතවල් මං බොහොම පරිස්සම් කරගනෙ ඉන්නවා. ඒ හැම මතකයක් අතරින්ම යුවතියක් විදියට මගේ හිතේ ගැඹුරින්ම සනිටුහන් වෙච්ච සුන්දරම මතකය, ඔව් මං දන්නවා ඔයාටත් ඒක එහෙමමයි කියලා. සාගර වෙරළක ඇඳුනු අපේ රහස් පියසටහන් ලෝකෙටම හොරෙන් මැකී බොඳවී ගිය විදියටම, ලෝකෙන්ම සැඟව ගිය, ලෝකයට බොඳව ගිය, ඒත් අපි දෙන්නටම සදාතනික නොමැකෙන පිය සටහනක් හදවතේ ඉතුරු කල ඒ සොඳුරුතම මොහොත, අපි ගෙවූ මිහිරිතම දිනය.. ඒ රන් හිරු රැස විහිදී අපේ ජීවිත එළිය කල මොහොතේ සිතින් වගේම අපි ගතිනුත් එක්කෙනෙක්ම උනා. ඔබම මා උනා, මාද ඔබම උනා.

ඉතින් ලෝකය හරිහැටි දකින්නත් කලින්, දාහක් දේ තව දැකගන්නට, දැන හැඳිනගන්නට ඉතිරිවෙලා අපිට තියෙද්දිත් අපි අපේම උනා. මේ ගමන තව හරි දුරයි, මේ පටන්ගත්ත විතරයි, ඒත් අපේ පටන්ගැන්මම විසල් පිම්මක් උනා. ඉතින් රත්තරන් ඒ හින්දම අපිට කතාකරන්න දේවල් ගොඩක් තියෙනවා, මහ ගොඩක් තියෙනවා. මට බය නෑ, මට ඔයා අවිස්වාසත් නෑ. මං දන්නවා කිසිම කිසි දවසක ඔයා මාව මඟ දාල යන්නෙ නැතිවග. මාව අතරමං කරන්නැතිවග. ඒකයි මං බය නැතිව දෙවි කෙනෙක් වගේ ඔයාව අදහන්නෙ. මට ඒ විස්වාසය කොන්දේසි විරහිතව ඔයා ගැන තියෙනවා.

ඒත් ඒ දකින්න තියෙන ලෝකය, ඉදිරියට ගමන් කරන්න තියෙන මහ දුර අතරෙ මගේ හිත හිරවෙලා වගේ දැනෙනවා. ඒ හැඟීම මට කියාගන්න තේරෙන්නෙ නෑ. මං මේ කියන්නෙ අවිස්වාසෙකින් හෙම නෙවෙයි, මට මගේ ජීවිතේ ගැන බයකුත් නෑ. ඒත්.. වෙලාවකට හිතෙනවා අනේ අපි ඉක්මන් උනා වැඩිවත්දෝ කියලා.මට නිකන් දැනෙන්නේ පුංචි කාලෙම හැමදාටම ඇඳන් ඉන්න ඔසරියක් ඇඳගත්තා වගේ. අනේ මට සමාවෙන්න මේ වචන නිසා හිත රිදෙනවා නම්, මං මේ ඒ මොහොත ගැන පසුතැවෙනවා නෙවෙයි. ඒත් අනේ මංද මට තේරෙන්නෙ නෑ කියාගන්න මේ දැනෙනෙ හැඟීම.

මට දැනෙන දෙයින් බිඳක් මං කියන්නම් රත්තරන්. මේ ලෝකෙ කෙල්ලෙක්ට තමන්ගෙ කොල්ලට දෙන්න පුලුවන් ලස්සනම සුන්දරම දේ මං මගෙ කොල්ලට ලබල දුන්න. නෑඹුලේම මං ඔයාගෙම ඔයාගෙම උනා. ඒක ඕනි පිරිමියෙක් තමන්ගෙ සොඳුරියගෙන් පතන දෙයක්. මට ඒ ගැන තියෙන්නෙ අප්‍රමාණ භක්තියක්, සතුටක්. දා දුන්නු දේවල් ගැන මං ආත්ම තෘප්තියක් ලබනවා. ඒත් මට හිතෙනවා මං මේව මගෙ කොල්ලට දෙන්න ඉක්මන උනා වැඩිද කියල. මං එහෙම කිව්වෙ, අනාගතේ උදාවෙන ඔයා මගේම, මං ඔයාගෙම වෙන නැකතෙ මට අලුතින් ඔයාට දෙන්න දෙයක් නෑනෙ දැන්. 

ඒත් එක්කම, මගේ මුලු සිරුරම දැන් ඔයා. මට මං කියල කෙනෙක් නෑ දැන්, මගේ හැම දෙයක්ම ඔයාගෙ, කොටින්ම මං කියන්නෙ ඔයා, ඔයා කියන්නෙ මං. සිතින් වගේම ගතින් මං කැපවුනේ ඔයාට. ඉතින් මට එදාවත්, අදවත්, හෙටවත් ඔයාගෙන් රකින්න රහස් මොකුත් නෑ. මං, මං ගැන දන්නෙ කොච්චරක්ද, අන්න එච්චරක්ම ඔයත් දැන් දන්නවා මං ගැන.ඒත් රත්තරන්, මෙතනින් ඉස්සරහට ඒ ආධ්‍යාත්මික හැඟීම හැර මට මගෙ රත්තරන් වෙනුවෙන් පෙන්නන්න වෙන කිසිම භෞතික දෙයක් නෑ. මං හිතන්නෙ ඔයාට තේරෙනව මං මේ කිව්ව දේ.

ඒකයි මං කිව්වෙ අපි ඉකමන් උනා වැඩිවත්දෝ කියලා. ඉතින් කාලයක් එක්ක ඔයාට මං ගැන පුංචිම හරි සැකයක්, අවිස්වාසයක් ඇතිවුනොත්, අනේ රත්තරන් මගේ නිදොස් බව ඔයා ඉස්සරහ ඔප්පු කරල පෙන්නන්න සාක්කියක් මං ළඟ නෑ දැන්. ඉතින් එහෙම දවසක ඔයාට මාව එපාවුනොත්. මට බයයි.. අන්න ඒ නිසා අපි හොඳ අවබෝධෙන් ජීවත් වෙමු. මට මාව විස්වාසයි. මට ඔයාවත් විස්වාසයි. ඒ වගේම අපේ ආදරෙත් විස්වාසයි. ඉතින් ඒ විසවාසෙ බැඳීම අපි සදාකල් පරිස්සම් කරමු රත්තරන්. 

මට කියාගන්න ඕනි උනේ මේ දේවල්. මෙහෙම හරි ගලපගත්තෙ හරිම අමාරුවෙන්. අනේ මට කවදාවත්ම ඔයාගෙ මූණ බලාගෙන ඔයා ළඟට වෙලානම් මේ ටික කියාගන්න බෑ. ඒකයි කලාතුරකින් මෙහෙම ලිවුමක් ලිව්වෙ. මේ අපේ තුන්වෙනි ලියුම නේද. ඒකෙත් තියෙනවා කලාවක්. අපේ ආදරේ අපිටම ආවේණික දේවල් වලින් පිරිල නේද. ඉතින් එහෙනම් නවතිනව මං. අනේ මේ කීව දේවල් වලින් ඔලුව එහෙම අවුල් කරගන්නෙපා හොඳේ.. ඕනි අපේ මේ ආදරේ කප් සුවහස් කාලයක් ආදරෙන් පරිස්සම් කරගන්නයි මගෙ රත්තරන්.

ඔයාට බුදුසරණයි.

ඔබේම දයාබර,

රේඛා




ඔබම මාද විය
මාද ඔබම විය

සාගර වෙරළක පිය සටහන් මත
ඔබ මා සමගින් ගෙවූ දිනක්‌ ඇත
ඒ රන් හිරු රැස විහිදුණු මොහොතේ
ඔබම මාද විය මාද ඔබම විය

පවසා ගන්නට දහක් වදන් ඇත
පෙන්විය නොහැකි වූ දහස්‌ දසුන් විය
ඒ සැම මැද්දේ සිත් කය සිරවුණු
අහිංසකාවිය පමණ ද ඔබ ළඳ

ඔබමය මා සිත ඔබමය මා ගත
සිතින්ද සිරුරෙන්ද පොබ කළ හිමියනි
ඔබෙන් රකින්නට රහස්‌ කිසිත් නැත
එවන් කලෙක මා එපා නොකල මැන

පද රචනය : බණ්ඩාර කේ. විජේතුංග
ගායනය : විශාරද මාලනී බුලත්සිංහල
සංගීතය : ආචාර්ය ප්‍රේමසිරි කේමදාස
චිත්‍රපටිය: මධුසමය




(Obama Mada Wiya - Nanda Malini)






1991 දී තිරගත වූ "මධුසමය" චිත්‍රපටය සඳහා බණ්ඩාර කේ. විජේතුංගයන් විසින් රචනා කොට මාලිනී බුලත්සිංහලයන් ප්‍රේමසිරි කේමදාසයන්ගේ තනුවට ගායනා කරන ලද මෙම ගීතය චිත්‍රපටයේ ආබාධිත තරුණයා සහ ඔහු වෙනුවෙන්ම පේවී උන් පතිනියක වටා ගෙතුනු සැකය පසුබිම් කොටගත් කතාවක් සඳහා තේමා විය.


චිත්‍රපටයෙන් පරිභාහිරව ගීතයේ අරුත වෙනත් මානයකින් දැකීමට මා ගත් කුඩා උත්සාහයේ ප්‍රතිපලයක් ලෙස මෙම සංවේදනාව ලියැවුනි. එහි සාර්ථක අසාර්ථකභාවය විචාරීම ඔබට බාර කරමි.

සංවේදනාවෙහි හමුවන පෙම්වතියන්, පෙම්වතුන් භාහිර සමාජය තුල අපට කොතෙකුත් හමුවනු ඇත. ඔවුන් අතරින් අතලොස්සක් තමන්ගේ ජීවිත මල් යහනාවන් බවට පත් කර ගනිති. නමුත් බහුතරයක් දෙනාගේ ජීවිත වලට එවන් සුන්දර ඉරණමක්ම අත්වේද? සුදු පිරුවටයයි මංගල යහනයි කඳුලින් තෙමා ගන්නා යුවතියන් කී දෙනෙකුනම් ඇත්ද. ඒ අවස්ථාව හෝ අහිමිව අනාථ අසරණ වෙන කී දෙනෙකුනම් ඇත්ද?



(ඡායාරූපය අන්තර්ජාලයෙනි)

Thursday, November 13, 2014

•මියෙන්න පුතුනේ


"මාළිග මන්දිර මණ්ඩප පුපුරා නැගූ කෙසර හඬ
අයෝමයයි පුතුනේ..."






මියෙන්න පුතුනේ මියෙන්න වධ විඳ...

හෙලන්න පුතුනේ හෙලන්න ලේ කඳ...

කකියන දඬු කුරුසේ...

වාවා ගන්නම් මගෙ හද ඉකිබිඳ

මිරිකා කඳුළු ඇසේ...


"ඔවුන් මගේ පුත්රයාට කටු ඔටුනු පලන්දා

කස පහර දී මුහුණට කෙළ ගසා

කුරුස ගසේ තබා ඇණගසලා…"



ගලවා සළුපිලි අධර්මයේ ගලවා අභරණ අයුක්තියේ ..

පෙන්වූයේ පුත නුඹමයැ නිරුවත

පාලක ඝාතක ජඩයන්ගේ...

පාහර පූජක ගවයන්ගේ...


“ඔහු කල මහා පාප කර්මය එයයි..

අධර්මයේ නිරුවත අයුක්තියේ නිරුවත

පෙන්වා දීමයි..”


ඉපදී පොඩි ගව මඩුවේ හැදී වැඩී වඩු මඩුවේ…

මාළිග මන්දිර මණ්ඩප පුපුරා නැගූ කෙසර හඬ

අයෝමයයි පුතුනේ...

අභීත මැයි පුතුනේ...


“මං දුක් වෙන්නේ නැහැ පුතේ නුඹ ගැන...”


සෙබළුනි මන්ද විරාමය හෙල්ලට

අනිව් අනිව් මගෙ පුතුගේ ඇලයට

සෙළවෙන්නේ පුතු සිරුරේ ලේ පමණයි...

සැඟවෙන්නේ මා පුතු පණ නළ පමණයි...



“කිසා ගෝතමිය සිද්ධාර්ථට කියූ

නිබ්බුත පදමැයි පුතේ මේ අහිංසක මරියා

කුරුස ගහ යට අඬ අඬා කියන්නේ...”


නිබ්බුතා නූන සා මාතා...

නිබ්බුතා නූන සෝ පිතා...

නිබ්බුතා නූන සා නාරී..

යස්සායං ඊදිසෝ පතී...


පද රචනය - මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න
 සංගීතය - ස්ටැන්ලි පීරිස්
ගායනය : නන්දා මාලිනී

-පවන-




(Miyenna Puthune - Nanda Malini)







25වැනි ඉල්මහ සමරුව වෙනුවෙනි...